Нөгөө сүрхий тусдаа гардаг баатар чинь дахиад л эргэлзээд эхэллээ.
Энэ удаад л би чадна гээд, зүрх зоригоо бат чангалчихаад байсан чинь сүүлдээ больдог ч юмуу гэж бодоод эхлэхийн. Аль алиных нь давуу, сул талуудыг жагсааж үзлээ. Мэдээж хэрэг Тусдаа гарах нь давуу тал ихтэй, сул тал багатай юм. Бас тэнгэр бурхан хүртэл зөвшөөрөл өгч эхэлсэн шиг надад санагдаад, одоо би дөргүй бух шиг зүтгэвэл хэн ч хорьж дийлэхгүй болсон мэт санагдана.
Тэгсэн атлаа л ямар нэг хүч намайг шийдвэрээ буцаахыг ятгаад, чиглүүлээд байх шиг. Нөхөр ном уншуулчихсан юм болов уу? Эсвэл хадам ээжийг сэнхрүүлээд, миний аясаар байгаарай гэж ятгасан юм болов уу, сүүлийн үед хадам их л аясаар байгаад байх шиг. Бас хадам ахыг түргэхэн байраа олоод гар гэсэн бололтой, байнга л шинэ байрны зар харж суух болж. Хадам ах гараад, хадам ээж миний аясаар байгаад байвал ч өөр бусад асуудал нь тэвчээд байж болохоор л санагдаад явчихлаа. Гэхдээ л яг цагаа тулахаар "ТУСДАА ГАРАХ МИНЬ ЯААВ ДААА" гэж хашгирах үе ирэх вий гэж айж л байна. Ингээд л ацан шалаанд орчихлоо. Эртхэн шийдвэрээ гаргаж, түрээслэгчиддээ хэлэх хэрэгтэй байдаг. Бас тэр шийдвэрээс машинаа зарах эсэх хамаарна.
Уг нь шинэ байрандаа юу юу авах, яаж тохижуулах талаар бодож тооцоод, боломжийн л юм байна гэж дүгнэсэн. Орц нь нарийн, харанхуй, бас өндөр давхарт байдаг; хадам ээж ганцаардана гэсэн цөөн хэдэн л сөрөг тал байгаа юм. Хадам ээжийн ганцаардал тэхдээ маш жин ихтэй сөрөг тал байгаад байх шиг. Өчигдөр Тулгаа ахтай ярьж байгаад нэг зүйлийг ойлголоо. Оройтож гарсан хүүхдүүд эцэг, эхтэйгээ илүү дотно, салж хагацахгүй барилдлагатай болчихдог юм байна гэж. Тэгэхээр нэг жил гэдэг Отгоогийн хувьд удаан, хүнд санагдах нь аргагүй бололтой. Зөвхөн өөрийнхөө тав тухыг бодоод байна гэж үзэж байсан маань бас буруу бололтой.
Ингээд л бичиж байх явцад нэг шийдэл, мэргэн санаа ороод ирдэг сэн. Энэ удаад бүр таг байх чинь...
Машинаа зараад, Үнэгүй.мн-ээс хямд тавилгууд аваад, байраа хөнгөхөн засаад орчихвол болох л юм. Оёж шидэх, хүүхдээ тоглуулах, хөгжүүлэх, өөрийнхөөрөө хүмүүжүүлэхэд бол тусдаа амьдрал илүү тохиромжтой. Найзуудаа, эгч дүүсээ авчрах, урилгагүй зочдоос зугтах гэсэн давуу талууд бий. Хүссэн үедээ кино үзэж, хөгжим сонсож, нүцгэн шалдан гүйж, тавилгаа хүссэнээрээ байрлуулж, дурын хоолоо хийж иднэ. Үүрээд тоглох, зураг зурах тохирсон талбай бэлдээд, номуудыг нь цэгцтэй байрлуулж өгнө. Эрт унтуулж сургана.
Нөгөө талаас өдөр болгон хоёр удаа хоол хийнэ, гэр цэвэрлэж, хувцас угаана. Гарч орохдоо байнга хүүхэдтэйгээ. Өглөө эрт босож хүүхдээ хүргэж өгнө. Энэ хэцүү талууд нь тэхдээ яаж ч бодсон давуу талуудтайгаа өрсөлдөж чадахгүй байгаам л даа.
Ингээд дэнслээд бодохоор бол шууд л "Тусдаа гарах!" гэсэн шийдвэрт хүргээд байгаа юм. Тэгсэн хирнээ миний дотроос нэг хоолой, эсвэл Отгоогийн илгээсэн шившлэг ч юмуу нөгөө замыг сонгуулах гээд үзээд байна. Бусдын шившлэгийг бус, өөрийн мэдрэмжээ л дагахсан.
