Өнгөрсөн сар хүрэхгүй хугацаанд сэтгэл санааны талбарт маань тохиолдсон нэгэн үйл явдлыг бичье. Хүн бүрийн амьдралд, сэтгэл санаанд өгсөх уруудах үе ээлжилж байдаг. Тэр жамаар хэсэг хугацаанд миний сэтгэл санаа(Сээгий гээд нэрлэчихвэл хөөрхөн юм биш үү ер нь) нэлээн өөдрөг, өндөрт ниссэн байдалтай байлаа.
Түүний шалтгаан нь өмнөө тавьсан зорилготой болж авсаных байв. Ямар нэг том зорилго, тэмүүлэл хэрэгтэй байгаагаа сүүлийн үед мэдрээд л байсан, тэрийгээ олчих шиг л боллоо. Нэг их сонирхолтой биш ч боломжийн цалинтай ажил, энгийн тогтуун аж амьдралдаа би сэтгэл хангалуун байдаг ч илүү их рүү тэмүүлж амьдрах хэрэгцээ надад мэдрэгдээд байлаа. Тиймээс амьдралын хэв маягийг маань хүссэнээр минь өөрчилж чадах, амьдралыг маань илүү баялаг болгож чадах, хүсэл сонирхлын маань дагуу, бас намайг хувь хүний хувьд ихээхэн хөгжүүлж чадах тийм ажил хийх санаа төрсөн юм.(Яг үнэндээ санаа нь эрт төрсөн хирнээ тэрийгээ зорилго болгон тавьж зүрхлэхгүй байсан юм)
Амьдралыг хөгжихгүйгээр, шат ахихгүйгээр өнгөрөөх нь утгагүй юм шиг. "Зүлгэн дээр гэрээ бариад зүгээр л нэг амьдрахсан..." гэж яруу найрагчид шүлэглэдэг л юм билээ. Гэхдээ тэд тэгж чадахгүй л байгаа биз дээ? Энгийн амьдрал сайхан ч мөрөөдөлгүй, тэмүүлэлгүй амьдрал утгагүй юм шиг ээ...
За тэгээд будаг нь ханхалсан, шинэхэн МӨРӨӨДӨЛ маань надад олон хоногийн эрч хүчийг харамгүй хайрлалаа. Өөрийн болохыг хүссэн "БИ"-дээ бараг л хүрчихсэн мэт санагдаж байлаа. "Дэлхийн дээвэр дээр гарсан мэт", "Ертөнц бүхэлдээ гарт багтсан мэт" тиймэрхүү мэдрэмжүүд байдаг даа... яг л тийм байлаа. Гэхдээ юм гэдэг ээлжтэй, өгсөж урууддаг жамынхаа дагуу эрч хүч маань суларч, өөрийгөө голдог гэх мэт өөдгүй муухай чанарууд маань хөвөөд гараад ирлээ. Бүх зүйл бүтэмжтэй, Сээгий маань өөдрөг сайхан байхад сул талууд маань нуурын ёроолд гүн шигдээд гаднаас харахад байхгүй мэт болдог аж. Харин ямар нэг эх сурвалжаас үүссэн эрч хүчний үйлдвэрлэл маань багасч, ажлын ачаалал зэргээс шалтгаалан бие сэтгэл ядраад ирэхийн цагт өнөөх гайхалууд маань хөвөөд гараад ирдэг юм байна. Шинэхэн МӨРӨӨДӨЛ маань бүр алга болчихоогүй, намайг өдөж сэргээсэн хэвээрээ байгаа ч анхны хүч чадал нь жаахан саарчихлаа. Бас олон хоногийн ядралааасаа болоод цоглог Азжаргал маань унжгар төлөв рүүгээ гялс яваад орчихлоо шүү. Одоо л яаралтай сөрөг арга хэмжээ авахгүй бол унжгар төлөвт удаан байвал улам гүнзгийрч, гүн унжгар төлөвт орчихдогоо мэдэх хойно доо. Тиймээс биеэ сайтар амрааж, Сээгийгээ сэргээх арга хэмжээнүүдийг авч хэрэгжүүлье байз!
Сээгий унжгар болоход нөлөөлдөг олон шалтгаануудын нэг ТОМ нь болох өөрийгөө голох, өөрийгөө сонирхолгүй хүн гэж боддог үзэл маань миний хамгийн том дайсан ч байж мэднэ. Насаараа л, ухаан орсон цагаасаа хойш энэнтэй тэмцлээ. Дорвитой ялалтад хүрч чадсан ч гэсэн бүрэн устгаж чадахгүй л байна, эсвэл бүрмөсөн устана гэж байдаггүй ч байж мэднэ.
Сээгий өндөрт гарсны бас нэг шалтгаан нь биеийн тамир байсийм байна шд, нээрээ. Эртнээс хүсэж байсан иогийн дасгалдаа явж эхэлсэн нь бас эрч хүч нэмэрлэсэн биз ээ. Одоо тэрийгээ үргэлжлүүлээд, биеэ сайн амраагаад, шинэ жилийн даашинзаа санаандаа хүртэл хийчихвэл Сээгий маань сэргээд ирнэ дөө. Бас шинэ МӨРӨӨДЛӨӨ цаашид ч хичээн дагана аа. "Мөрөөдөж л болж байвал биелэх боломжтой" гэсэн сайхан үгийг үргэлж санаж амьдарна аа! :-)
